Takı, insanın yer yüzünde hüküm sürmeye başladığı zamana kadar uzanan kadim bir olgudur. Doğa karşısında güçsüzlüğünün bilincine varan insan, ilkin totem olarak kullanmaya başladığı takıyı, çeşitli maden ve taşların bulunup işlenmesiyle farklı gerekçe ve çeşitlilikte kullanmıştır. Takı, tarih boyunca ince zevklerin, ihtişamlı mücevherlerin ortaya çıkmasına sebep olmuş ve farklı disiplinlerden gelen birçok sanatçıyı bir araya toplamıştır. Bilimsel gelişmeler, coğrafi keşifler ve çeşitli sanat akımları gibi toplumsal olaylardan da etkilenen takı ve mücevherin, yaklaşık beş yüz yıl içinde geçirdiği aşamaları izlerken, günümüz takısına temel oluşturan bu sürecin, toplumsal tarihin de bir parçası olduğunu görebilmekteyiz. Günümüzde takılar, giysi modasındaki eğilimler ve gereksinimlerle birlikte değişse de takılabilir nesnelere her çağda ciddi ve önemli anlamlar yüklenmiştir. Özellikle Rönesans döneminde ortaya çıkan hümanizmin insana birey olarak değer veriyor oluşu, takı ve mücevheri yalnızca ayrıcalıklı bir kesimin süsü olmaktan çıkartarak, insanın dış görünüşüne, giyim kuşamına gösterilen özen olarak yansıtmış, böylece giyimin bir parçası haline getirmiştir. Böylelikle Rönesans, takı ve mücevherleri toplumsal gelişmeyi yansıtan bir ayna, dönemin sanat anlayışını yansıtan bir belge olarak ortaya koymuştur. Moda eğilimi, ekonomik ve siyasi sebeplerle günümüze çok az örneği kalan Rönesans takı ve mücevherlerinin en çarpıcı örneklerini, yine dönemin kuyumcu kökenli ressamlarının tablolarından okuyabilmekteyiz. Bu makalede Rönesans'ın ortaya çıktığı İtalya ve İtalya Floransa'sı temel alınarak, önde gelen ressamlarının tablolarındaki mücevher ve takılar incelenerek, dönemin sanat anlayışı araştırılmış, takı ve mücevherin gelişim aşamaları üzerinden, dönemim sosyal, ekonomik ve kültürel yapısını çözümlemeyi amaçlamıştır.

Anahtar Kelimeler: Rönesans, İtalya, Mücevher, Cellini