Eserlerinde farklı üslupları, üretim şekil ve yöntemlerini bir arada deneyimleyen Gerhard Richter; izleyiciye sanatsal yönelim ve ifadelerde farklı varyasyonlar sunmaktadır. Gerhard Richter, imgelerin ve temsillerin birebir yansıtıldığı fotogerçekçi resimler ve informel biçimlendirme tavrıyla oluşturulmuş soyut eserleriyle kendi sanatsal sınırlarını çizmektedir. Fotogerçekçi eserlerinde fotoğraflar, dijital baskılar, bulanıklaşan görüntülerle karşılaşılırken, soyut eserlerinde dokulu ve canlı renklerle karşılaşılmaktadır. Gerhard Richter fotogerçekçi dönemde bellekte oluşan toplumsal çağrışımların izleri ile grilerin yoğunlukta olduğu figürler, portreler, aile fotoğrafları ve manzaralara yer verirken, hakiki olan değerleri belirsiz bir biçimde tuval yüzeyine yansıtmaktadır. Renklerin fizikselliğinin bileşiminin yoğunluğunun yansıdığı soyut tuvalleri ise fotoğrafların, bulanıklığın, belirsizliğin devamı, yansıması ve başkalaşmış hali olarak karşımıza çıkmaktadır. Araştırmada sanatçının fotoğrafla başlayan ve soyut eserlerle sonlanan dönemlerinin, üretim şekil ve yöntemleriyle incelenmesi amaçlanmaktadır. Üretim ve şekillendirmelerdeki çeşitlilik, fotografik imgelerin resimsel biçimlere dönüşümüne yansıyan içerik temsilleri; sanatçının belleğindeki izlerin sanat eserine aktarımı ile örtülü anlatılara dönüşmektedir. Gerhard Richter ve eserleri ile ilgili literatür taranmış eldeki veriler betimsel bir yöntemle incelenmiştir. Toplumsal etki ve ruhsal izlenimler doğrultusunda şekillenen her iki dönemde, sanatçının üretimini çeşitlendirdiği ve deneysel uygulamalarla somut ya da soyut olarak şekillenen ifade diline eserlerinde yer verdiği gözlenmektedir.


Anahtar Kelimeler: Gerhard Richter, Foto-gerçekçilik, Fotoğraf, Soyut Dışavurumculuk