Gerek toplu gerekse bireysel yapılan icralarda, özellikle “fem-i muhsin” (güzel ağız), “perde baskı kabiliyeti” (makam seslerini doğru çıkarma) konusu makam müziğinin en hassas alanıdır. Kişilerin bireysel yetenek ve ses kalitesi ile doğru orantılı olarak kişiye özel söyleyiş biçimi ve makam perde baskılarının geliştirilmesi gerekmektedir. Türk makam müziğinde süslemeler, yüksek icra gücüne sahip icracılar tarafından bilinçli olarak veya alışkanlıkla nota dışı bezeyişler olarak kullanılagelmiştir. Yorumcunun alanını belirleyen, icracının sanat gücünü temsil eden süsleme elemanları ve notada olmayan ilâveler, Türk Sanat Müziği notalarında sıklıkla yer bulmamış; en sık kullanılan işaret, tekli çarpma notalarından ileri gidememiştir. Ancak bu çarpmaların bile tam olarak hangi nota ile bağıntılı olduğu ya da değerinin ne olduğu çoklukla belirgin değildir. Eser icrası sırasında yapılan vibratolar, grupettolar, glissandolar ya da portamentolar ise çoğunlukla notaya yazılmamış ve sınırlı örnekler dışında da yazılmamaktadır. Bu çalışmada; Münir Nurettin Selçuk tarafından icra edilmiş iki eser kendi sesinden dikte edilerek notaya alınmıştır. Notaya alınan eserlerde icracının kullandığı süsleme elemanları tespit edilmiş ve nota üzerinde gösterilmiştir. İcracının kullanmış olduğu süslemeler tespit edilerek notanın original hali ve süslemeli yazımı arasındaki farklar incelenerek hangi süslemeleri ne sıklıkla yaptığı tespit edilmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Süsleme, üslup, tavır, icra