Felsefe tarihi boyunca birçok filozof ahlak, bilgi, düşünme, devlet, din konularında derin kırılmaları gerçekleştirmiştir. Nietzsche de bu derin kırılmaları düşünmenin tüm yönleriyle yapan “aşırılığın peygamberleri”nden biridir. Nietzsche, Batı metafiziği düşünme geleneğini çeşitli yönleriyle eleştirir. Bu eleştiri, özellikle “Tanrı Öldü” ifadesinde kökleşmiştir. Tanrı’nın ölümü, hem modern toplumun temel yapısını anlamamız açısından hem de Nietzsche’nin Hıristiyan ahlak anlayışını kavrayışı açısından hayati öneme sahiptir. Hıristiyan ahlak anlayışı, yaşam için temel olan iyi, güzel, Hakikat vs. kavramlarını olumsuz anlamda dönüştürmüştür. Bu dönüşümle yüzleşebilecek olan Üstinsandır. Çünkü üstinsan tüm değersizlikleri değerden düşürerek kendini aşar. Üstinsan bu aşmayla da yaşamı olumlar. Nietzsche, Hristiyan ahlak anlayışının nihilizmin biçimlerine dayandığını söyler. Nihilizmin biçimleri olan hınç, vicdan azabı gibi kavramlar, ancak etkin bir düşünmenin hüküm sürdüğü yeni bir düşünme biçimiyle aşılabilir. Söz konusu düşünme biçimi, “düşünmeye” yeni patikalar açması açısından son derece önemlidir. Ayrıca “Tanrı Öldü” ifadesi, Tanrı’nın Nietzsche için ne anlama geldiğini bu sözün soruşturulmasında açığa çıkarır. Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan etmesi, Hıristiyanlığın doğa-karşıtı Tanrı’sına karşılık Greklerin doğal olan Tanrılar’ına inandığının açık bir göstergesidir.

Anahtar Kelimeler: Nietzsche, “Tanrı Öldü”, Nihilizm, İnsan, Düşünme, Heidegger